Το σώμα σου, η βροχή μου

Στεκόμουν πίσω σου αθόρυβη

Κοιτούσα την πλάτη σου

Και ένιωθα στα ακροδάχτυλά μου

Πόσο απαλή είναι χωρίς να την αγγίζω.

Τα μαλλιά σου τινάχτηκαν και έγλυψαν το δέρμα σου

Έμοιαζαν σα μετάξι που κυλάει πάνω σε μαλακό γυναικείο πόδι.

Μια σταγόνα νερού γλίστρησε αργά από το πλατύ φύλο ενός λουλουδιού

Τώρα κάνει το σύντομο ταξίδι της στο σώμα σου

Καθώς εξατμίζεται κάθε δευτερόλεπτο που κρατάει

Αυτή η τυχαία συνάντηση

Η δροσοσταλίδα έγινε σύννεφο

Παίρνοντας μαζί της κάτι από εσένα

Η επόμενη βροχή θα έχει το άρωμα σου και ένα κομμάτι σου

Θα χορέψω γυμνή στη βροχή αυτή

Για να με ακουμπήσει κάτι που κάποτε ακούμπησε κι εσένα

Η δροσοσταλίδα που ένιωσε τη θέρμη σου

Η θάλασσα που τύλιξε το σώμα σου

Σαν υγρή φυλακή

Που λειτούργησε λυτρωτικά

Ελευθερώνοντας το χαμόγελο και τη λάμψη σου

Καθώς έπαιζες με μια αινιγματική παιδικότητα

Και άφηνες μικρές νότες γέλιου να σκίζουν τον άνεμο