Δεν ξεχνιέται ο πρώτος έρωτας

Έχετε ερωτευτεί ποτέ; Μα τι ρωτάω; Και ποιος δεν έχει; Οι περιπτώσεις που αποτελούν εξαίρεση μπορούν πιστεύω να μετρηθούν στα δάχτυλα μερικών μόνο από εμάς.

Θα θυμάστε λογικά κάτι από κάθε φορά που νιώσατε ερωτευμένοι. Κάποιες στιγμές από εκείνες τις σχέσεις που σας έκαναν να νιώσετε έτσι. Ή πάλι μπορεί και να μην θυμάστε.

Για τον πρώτο δυνατό έρωτα όμως τι ισχύει; Ξεχνιέται ποτέ;

Ε, όχι. Ο πρώτος δυνατός έρωτας δεν ξεχνιέται. 

Και γιατί δεν ξεχνιέται; Γιατί είναι εκείνος ο έρωτας που θα σου γεννήσει πρωτόγνωρα συναισθήματα, τα οποία πριν, δεν πίστευες καν πως μπορεί να υπάρχουν. Έβλεπες τους γύρω σου που το βίωναν και τους θεωρούσες υπερβολικούς.

Μπορεί ακόμα, να έρθει από το πουθενά και να σε αρρωστήσει με την έντασή του. Να σε παρασύρει να ζήσεις πράγματα που σε άλλες περιπτώσεις δεν θα έπαιρνες απόφαση να ζήσεις. Να δεις τον εαυτό σου να μεταλλάσσεται, έτσι όπως δεν θα περίμενες ποτέ.

Έρχεται λοιπόν, ο πρώτος δυνατός έρωτας και πέφτεις με τα μούτρα.

Εξιδανικεύεις την σχέση και νομίζεις πως όμοια της δεν θα ξαναβρείς. Τον νιώθεις στο πετσί σου.

Διοχετεύεις όλη σου την ενέργεια πάνω του. Ο κόσμος σου περιστρέφεται γύρω από αυτή την απρόσμενη έκρηξη που σε καίει αργά, αλλά το απολαμβάνεις και αφήνεσαι να καείς στην λάβα που τρέχει πίσω σου.

Παραδίδεσαι ψυχή τε και σώματι και νιώθεις τις αντιστάσεις σου όχι απλώς μειωμένες, αλλά τελείως αποδυναμωμένες. Αυτός ο έρωτας θα σε έχει δικό του για πάντα.

Δέσμιο όλων αυτών που σε προκάλεσε να νιώσεις. Έχει αφήσει τα σημάδια του στο σώμα σου, όπως το πυρωμένο σίδερο που μαρκάρει τα άλογα.

Δεν είναι ένας απλός περαστικός από τη ζωή σου. Ήρθε μια φορά και μένει για πάντα.

Κατοικεί μέσα σου. Σαν ανάμνηση γλυκιά, σαν θύμηση της νιότης και της τρέλας, σαν να πέρασες από έναν ανεμοστρόβιλο και να είδες μέσα του όλα όσα είχε παρασύρει.

Και όταν βγήκες ζωντανός από εκεί μέσα, πώς να ξεχάσεις όλα αυτά που είδες και δεν θα ξαναδείς;

Πόσες σχέσεις έκαψε η ανάμνηση του; Πόσους άλλους έρωτες απαρνηθήκαμε ή διώξαμε γιατί απλά δε μας γέμιζαν το μάτι, εν συγκρίσει πάντα με αυτόν, τον ένα πρώτο και δυνατό;

Η συναισθηματική ευφορία που μας προκαλεί μπορεί να βλάψει σημαντικά τις επόμενες σχέσεις μας. Μας έμαθε το συναίσθημα σε όλο του το μεγαλείο, είχε την αποκλειστικότητα στη ζωή μας και μας πέρασε στο υποσυνείδητο έτσι, ένα μη ρεαλιστικό πρότυπο σχέσης.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αναζητούμε διαρκώς ό,τι νιώσαμε τότε και αφού δεν το βρίσκουμε να κατακρίνουμε πολλές φορές τις νυν σχέσεις μας, να απογοητευόμαστε και να τις θεωρούμε βαρετές.

Σας έχω νέα: η συγκίνηση και η ένταση της πρώτης φοράς είναι μοναδική και δεν θα την ξαναβρείτε ατόφια σε κάποια σχέση μεταγενέστερη.

«Σε έναν ιδανικό κόσμο, θα ξυπνούσαμε κατευθείαν στη δεύτερη σχέση», δηλώνει χαρακτηριστικά ο δρ Μάλκολμ Μρίνιν, επικεφαλής ερευνητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικών και Οικονομικών Ερευνών του πανεπιστημίου του Έσεξ.

Θα υπάρξουν φυσικά και άλλες δυνατές συναισθηματικά σχέσεις στην πορεία της ζωής μας, μα καμία δεν θα ξεριζώσει από μέσα μας τον έρωτα τον πρώτο και δυνατό.

Γιατί αυτός ήταν χείμαρρος και όχι θάλασσα σε απανεμιά.

Πρώτη δημοσίευση: www.pillowfights.gr