Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Song of the day: Τον ίδιο το Θεό- Μπλε


Ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια των Μπλε και γενικότερα. Έχει τέτοια δύναμη αυτό το κομμάτι επάνω μου. Έχει ένταση μα και ηρεμία. Έχει πάθος κι έρωτα. Έχει αυτό που σε κάνει να θες να τα κάνεις όλα πουτάνα και να μείνεις εκεί που λέει η καρδιά σου. Αγαπημένος μου στίχος "Μάρτιο θυμίζεις, πώς να σε προβλέψω;".


"Τον ίδιο το Θεό"

Πάνω σου η γη ξυπνάει, 
ήλιος μπαίνει από παντού.
Κάθομαι και σε κοιτάζω, μη με φοβάσαι.

Είσαι ακόμα από τον ύπνο, 
τ’όνειρο έχει εξατμιστεί.
Μάρτιο θυμίζεις πώς να σε προβλέψω;

Ένα απ’όλα τα βιβλία
που έχω μέσα μου βαθιά
του έρωτα φεγγάρια μαύρα το φωτίζουν.

Τίποτα δεν έχει μείνει
κι όμως όλα είναι εδώ.
Άφησέ με να αγγίξω τα μαλλιά σου.

Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου.

Άφωνη η ζωή ρωτάει
τόση ομορφιά από πού;
Βρέχει ο ουρανός ρουμπίνια κι απαντάει:

Μόνο η αγάπη ξέρει τώρα έμαθα κι εγώ
πόσο ανάγκη έχω από την αγκαλιά σου.

Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου.

Τίποτα άλλο εκτός από εσένα στο φως.
Τίποτα άλλο που να με σκοτώνει γλυκά.

Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου.




Σακίδιο στην πλάτη κι έφυγες!



Μετράς πια αντίστροφα για τις πολυπόθητες διακοπές σου και ξαφνικά αγχώνεσαι. Τι θα πάρεις μαζί; Θα χωρέσουν στη βαλίτσα; Πώς θα ζυγίσεις τις αποσκευές σου για να είσαι σίγουρος πως δεν έχεις ξεπεράσει το όριο και βρεθείς να πληρώνεις μετά κερατιάτικα;

Προσπαθείς λοιπόν να κάνεις μια λίστα. Γράψε-γράψε γεμίζεις μια σελίδα. Μπάστα φιλαράκι μου. Ξεφεύγεις. Ξανακοίτα τη λίστα σου και άρχισε να διαγράφεις όσα δεν είναι απολύτως απαραίτητα. Φέτος θα γίνεις backpacker.

Αρνήσου τη βαλίτσα σου, πάρε ένα ταξιδιωτικό σακίδιο πλάτης και βγες στον κόσμο να τον εξερευνήσεις, χωρίς περιττά βάρη.

Το backpacking είναι ένας τρόπος για να κάνεις ανεξάρτητα διεθνή ταξίδια χαμηλού κόστους. Αν αποφασίσεις να το δοκιμάσεις, χρειάζεσαι ένα σακίδιο που μεταφέρεται εύκολα σε μεγάλες αποστάσεις και για αρκετά μεγάλες χρονικές περιόδους, γιατί πέραν όλων των άλλων, το backpacking ενδείκνυται για όσους θέλουν το ταξίδι τους να κρατήσει περισσότερο.

Αυτό συμβαίνει γιατί συνδυάζεται με τη χρήση πολλών μέσω μεταφοράς- χωρίς όμως τη δυσκολία στη μεταφορά πολλών αποσκευών- και τη χρήση hostels. Μάλιστα όλα αυτά συνδεδεμένα με την όρεξη και το ενδιαφέρον να γνωρίσεις τους ντόπιους και όχι μόνο να δεις τα αξιοθέατα. Κι αν είσαι τυχερός όλο και κάποιο κέρασμα θα πάρεις!

Το μόνο που πρέπει να προσέχεις ιδιαιτέρως κατά την προετοιμασία του σακιδίου σου, είναι να μην κουβαλάς μαζί σου πράγματα αιχμηρά και υγρά, που μπορεί να κατασχεθούν όταν περνάς από έλεγχο στο αεροδρόμιο.

Ένα άλλο πράγμα που πρέπει να προσέξεις καλά, αν αποφασίσεις να δοκιμάσεις την εμπειρία, είναι να σχεδιάσεις καλά το ταξίδι πριν την αναχώρησή σου. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις είτε το διαδίκτυο είτε κάποιον ταξιδιωτικό οδηγό, από τους πολλούς που κυκλοφορούν.

Δυστυχώς στην Ελλάδα, το backpacking, (όπως και διάφοροι άλλοι εναλλακτικοί τρόποι για να ταξιδεύει κανείς) δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο. Στα ταξίδια μου όμως, ειδικά στα hostels, συνάντησα πολλούς ανθρώπους που με 5 αλλαξιές στο σακίδιό τους γύρισαν τουλάχιστον 10 χώρες. Τα ρούχα τους όλα είναι πλύνε-βάλε και όταν τα παπούτσια λιώνουν πια από το πολύ περπάτημα, απλώς τα αντικαθιστούν.

Για να μη σε πιάσουν αδιάβαστο, μάθε πως το backpacking στη σύγχρονή μορφή του ανιχνεύεται τις δεκαετίες ’60- ’70, με το Hippie trail, το οποίο αργότερα ακολούθησε τον Δρόμο του Μεταξιού (Silk Road). Για την ακρίβεια υπάρχουν κάποιοι backpackers που θέλουν να ξαναδημιουργήσουν αυτό το ταξίδι, αλλά με έναν πιο άνετο τρόπο. Άλλωστε πια υπάρχουν και οι δυνατότητες.

Τι γίνεται όμως με τις τεχνολογικές επιταγές των καιρών, που έχουν προκαλέσει σε όλους την συνήθεια και την ανάγκη να μπορούν να είναι συνδεδεμένοι στο διαδίκτυο και να χρησιμοποιούν smartphones, tablets, laptops και ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές; Όλα αυτά είναι πρόσθετο βάρος, γι’ αυτό η τεχνολογία έχει προχωρήσει αρκετά και υπάρχουν πια πολύ ελαφριές συσκευές.

Εκεί όμως περνάμε από το backpacking στο flashpacking, μια νέα τάση, που πάει με τα νερά μας. Αν θέλετε να γίνετε πραγματικοί backpackers και να απολαύσετε το ταξίδι σας στο έπακρο, κρεμάστε τη φωτογραφική σας στον λαιμό σας, πάρτε μαζί και το τηλέφωνό σας (που μπορεί να σας κρατήσει και συνδεδεμένους με τον διαδικτυακό κόσμο) και ξεκινήστε για να αδράξετε την ημέρα.

Άλλωστε κάτι πολύ σημαντικό σχετικά με το backpacking είναι ότι έχει μια αίσθηση αυθεντικότητας (έτσι θα έπρεπε τουλάχιστον). Διότι δεν είναι μόνο διακοπές, είναι ένα μέσο εκπαίδευσης. Αποζητάει από τον ταξιδιώτη να γνωρίσει πραγματικά τον προορισμό του και όχι να κάνει ό,τι επιτάσσουν οι συμβατικές διακοπές και ο μαζικός τουρισμός.

Μέχρι πρότινος θα συναντούσες κυρίως νέους ταξιδιώτες, που μόλις έχουν τελειώσει το σχολείο και πριν μπουν στα πιο βαθιά νερά του πανεπιστημίου, βγαίνουν εκεί έξω να γνωρίσουν τον κόσμο. Σταδιακά όμως το ηλικιακό φάσμα μεγαλώνει συναντώντας και ανθρώπους γύρω στα 30- 40 να ταξιδεύουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, μόνο με ένα σακίδιο πλάτης, συνήθως σε ένα διάλειμμα από την καριέρα τους.

Αν πλέον το σκέφτεστε σοβαρά να δοκιμάσετε και αυτή την εμπειρία και ρωτήσετε διάφορους γύρω σας την άποψή τους, να είστε προετοιμασμένοι να ακούσετε και αρνητικές κριτικές. Αυτές πηγάζουν κυρίως από την εποχή του hippie trail. Όμως όσο το backpacking γίνεται τάση, τόσο βελτιώνεται και η αντίληψη των backpackers.

Αξίζει λοιπόν να το δοκιμάσετε, και θα ήταν πραγματικά ευχάριστο αν κάποια στιγμή γινόταν πιο διαδεδομένο και στην Ελλάδα. Θα ήταν ωραίο κάθε άνθρωπος να μπορούσε να κάνει τουλάχιστον ένα μεγάλο ταξίδι έστω μια φορά στη ζωή του, ιδιαίτερα αν είναι σε μικρή ηλικία που έχει περισσότερες αντοχές και όρεξη.

Το backpacking προσφέρεται γι’ αυτό, μειώνοντας το κόστος. Δοκίμασέ το σαν αυθεντικός backpacker χωρίς ενδοιασμούς και φόβους και θα είσαι πια ένας ταξιδιώτης με αυθεντικές εμπειρίες και όχι απλώς εικόνες αξιοθέατων αποτυπωμένες στην ψηφιακή σου.

Βρες περισσότερες πληροφορίες εδώ: https://en.wikipedia.org/wiki/Hippie_trail

Πρώτη δημοσίευση: www.mindthetrap.gr




Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Ήμουν κι εγώ στο Colour Day Festival στο ΟΑΚΑ

Φωτογραφία: Μαριάννα

Όταν μου έστειλε μια φίλη το link της εκδήλωσης και με ρώτησε αν θα ήθελα να πάμε, δε γνώριζα καν ότι γινόταν Clour Day Festival στην Αθήνα. Ήξερα πως θα γίνει στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο, όπως και πέρσι αλλά δεν είχα ψιλιαστεί πως κατηφόρισε και προς τα μέρη μας.
Όταν πήγα με τα εισιτήρια στο ΟΑΚΑ, έβλεπα παντού πιτσιρίκια ηλικίας με μέσο όρο ηλικίας το 15. Μιας κι εγώ διανύω το τέλος της δεκαετίας των 20, ένιωσα αρχικά σαν τη μύγα μες στο γάλα.
Το φεστιβάλ όμως ήταν ζωογόνο. Με γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Όταν οι αντοχές μου ήταν άλλες. Όταν εκστασιαζόμουν στον ήχο της μουσικής και κουνιόμουν στο ρυθμό της. Άκουσα μιξαρίσματα αγαπημένων κομματιών από μεγάλους DJ's που μπήκαν πίσω από τα decks και έκαναν τα θαύματα τους και μας συνεπήραν. Χόρεψα περισσότερο και πιο ζωντανά και από τους τυχερούς που βρίσκονταν εκεί στη δεκαετία των 10κάτι τους. 


Το πριν
Φωτογραφία: Νατάσα Χατζηαντωνίου

Χρωματίστηκα από τη κορυφή έως τα νύχια. Και έτσι όπως χρωματίστηκαν τα ρούχα και το δέρμα μου, χρωματίστηκε και η διάθεσή μου. Ξέφυγα από τη σφαίρα όποιων προβλημάτων και σκοτούρων είχα τις προηγούμενες μέρες. όσο περνούσε η ώρα τα κοιτούσα από ολοένα μεγαλύτερη απόσταση, μέχρι που τελικά τα έβγαλα τελείως από το μυαλό μου.

Και το μετά
Φωτογραφία: Νατάσα Χατζηαντωνίου

Έγινα για λίγο και πάλι παιδί και το καταχάρηκα. Και όταν γύρισα στο σπίτι μου πιασμένη και εξαντλημένη από τον πολύ χορό και με κλεισμένη φωνή από το τραγούδι, είχα ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Δε με ένοιαζαν ούτε οι μουτζούρες, ούτε τα λερωμένα ρούχα μου, ούτε καν το ότι είχα πιαστεί ολόκληρη.
Η ενέργεια του φεστιβάλ έμεινε πάνω μου για μέρες και ακόμα, όταν πάω να πέσω ψυχολογικά, σκέφτομαι τα χρώματα που εκτοξεύονταν και χρωμάτιζαν τον αέρα, σκέφτομαι τη μουσική, τα χέρια που ήταν σηκωμένα ψηλά δίνοντας ρυθμό στη μάζα του πλήθους, τα σώματα που χοροπηδούσαν και ένα χαμόγελο σχηματίζεται πάλι στα χείλη μου. Μεγάλο, ειλικρινές, παιδικό, ανέμελο, χρωματιστό.

Πηγή video: https://www.facebook.com/athensdeejay/videos/10153044796023915/








Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Καλημέρα με αισιοδοξία και ένα νέο στόχο!


Την προηγούμενη εβδομάδα οι αναρτήσεις μου στο blog ήταν από ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Συνέβη μια τραγωδία στον στενό οικογενειακό μου κύκλο που ακόμα δε μπορώ να ξεπεράσω. Είμαι όμως άνθρωπος δυνατός και πάνω από όλα είμαι ζωντανή και έχω την υγεία μου- τα μικροθεματάκια που έχουμε όλοι δεν μετράνε σαν προβλήματα υγείας
Τι με βοήθησε όμως να βλέπω σήμερα τα πράγματα λίγο πιο αισιόδοξα; Ένα βιβλίο και ένας καλός καφές. Έχω γίνει γραφική πια. Μιλάω πάντα για ένα βιβλίο ή ένα καφέ ή και για τα δυο μαζί, αλλά όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι κι εγώ έχω αδυναμίες. 
Δεν ήταν όμως μόνο το ευθυμογράφημα που διάβασα που με βοήθησε. Δυο αγαπημένοι μου άνθρωποι που δεν ήταν καλά, φαίνεται να είναι κάπως καλύτερα τελευταία. Το καταλαβαίνω από τη φωνή τους, από τις εκφράσεις τους, από τη στάση του σώματός τους, από την όρεξή τους να μιλήσουν. 
Ηρέμησα κι εγώ όμως τις τελευταίες μέρες. Δεν έχω τόσα νεύρα, δεν είμαι διαρκώς μέσα στη μαυρίλα, χαμογελάω πιο πολύ, αφιερώνω χρόνο στους ανθρώπους που αγαπάω, έστω κι αν είναι να χάσω μια ωρίτσα ύπνο όταν αισθάνομαι κουρασμένη. Για ύπνο θα έχω χρόνο και πιο μετά, οι στιγμές όμως περνάνε. Και άμα δε τις ζήσεις θα είναι στιγμές χαμένες. 
Το μόνο που δεν έχω τώρα (ακόμα) και θα ήθελα πολύ είναι λίγο ελεύθερος προσωπικός χρόνος παραπάνω. Γιατί έχω ιδέες πολλές και θέλω να τις υλοποιήσω.
Χρόνο για τους αγαπημένους μου βρίσκω, τώρα πρέπει να βρω λιγάκι προσωπικό χρόνο. Αυτός είναι ο νέος στόχος μου λοιπόν. 
Εσείς βάλατε κάποιον νέο στόχο σήμερα;







Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Tα παρεξηγημένα hostel


Είναι γεγονός. Τελικά το καλοκαιράκι μας καταδέχτηκε.
Οι ζέστες έσφιξαν κι ήρθε η ώρα να το παραδεχτείς πως πιάνεις κι εσύ τον εαυτό σου να ονειρεύεται τις διακοπές με ανοιχτά τα μάτια. Σκέφτεσαι όλα τα σενάρια και τις εναλλακτικές.
Και αφού κατέληξες ότι στις πέντε μερούλες άδεια που έχεις θα φας όλα τα λεφτά που μάζεψες δουλεύοντας τα τελευταία 3 χρόνια- πόσα να ‘ναι; 500- 600€;- ταξιδεύοντας σε μια αγαπημένη χώρα του εξωτερικού, άρχισες να ψάχνεσαι για το πού θα μείνεις.
Έψαξες σχεδόν όλα τα ξενοδοχεία της πόλης, ακόμη κι αυτά που είναι εκτός κέντρου και για τα περισσότερα θέλεις μια χήνα να σου γεννήσει χρυσά αυγά, γιατί οι οικονομίες σου δε φτάνουν ούτε για ζήτω.
Για στάσου όμως. Για hostel κοίταξες;
Ξέρω, ξέρω. Το μυαλό σου πήγε κατευθείαν στην ομώνυμη ταινία και πώς να μην πάει αφού τα hostels δεν είναι διαδεδομένα στην Ελλάδα και οι περισσότεροι είχαμε την πρώτη επαφή μας με την νοοτροπία τους μέσω της εν λόγω ταινίας;
Μη φρικάρεις, όμως. Η ταινία είναι ταινία και δε σου λέω ότι δεν παίζει τέτοια περίπτωση κι εδώ είμαστε για να μάθεις τους λόγους που ο μισός πλανήτης ψηφίζει hostel δαγκωτό.
Υπάρχουν hostels ανά τον κόσμο που είναι πάρα πολύ όμορφα, μοντέρνα και καλοστημένα και εκτός των δωματίων διαθέτουν και κοινόχρηστους χώρους στους οποίους οι ένοικοι μπορούν να χαλαρώνουν και να μοιράζονται τις ιστορίες τους.
Άλλωστε, εκείνοι που προτιμούν τα hostels για τη διαμονή τους είναι συνήθως άτομα που ταξιδεύουν πολύ κι έτσι θα έχουν πολλά να σου διηγηθούν αν αποφασίσεις να μοιραστείς μια μπίρα μαζί τους.
Πολλοί από αυτούς, μάλιστα, ταξιδεύουν μόνοι και έτσι ψοφάνε για κουβεντούλα και τσάρκες. Επιπλέον, σε κάποιες χώρες τα hostels ανήκουν σε κοινότητες και υπάρχουν άτομα που ασχολούνται με την ξενάγηση των ταξιδιωτών στην πόλη και συνήθως το κάνουν με πολύ όμορφο και διασκεδαστικό τρόπο.
Κι αφού έχεις γνωριστεί με περισσότερο κόσμο, το βράδυ δίνετε όλοι μαζί ραντεβού για μια «pub crawl». Κοινώς, παίρνετε τα μπαράκια σβάρνα, πίνετε και χορεύετε και συσφίγγονται οι σχέσεις. Κι έτσι πριν ξημερώσει η νέα μέρα έχεις βρεθεί με ένα μάτσο νέους φίλους με τους οποίους δίνετε ραντεβού για του χρόνου σε κάποια άλλη χώρα για νέα γούστα και νέες περιπέτειες.
Βέβαια, κάπου εδώ είναι που εγείρονται συνήθως οι ερωτήσεις περί κοινού μπάνιου, κατσαρίδων και... άκυρων συγκατοίκων.Το κοινό μπάνιο δεν είναι κάτι τόσο τραγικό. Θα προμηθευτείς απλώς αντισηπτικό και θα είσαι μια χαρά. Πώς τα καταφέρνουν τόσοι φοιτητές που μένουν στις εστίες; Εσύ γιατί να μην τα καταφέρεις;
Όσο για τα άλλα δυο ζητήματα, αυτά καλώς ή κακώς εμπίπτουν στην κατηγορία «άγνωστο» και χρειάζονται έρευνα.
Όσον αφορά στην καθαριότητα και στις εγκαταστάσεις δεν έχεις παρά να ψάξεις καλά και να βρεις ένα όμορφο hostel με καλές κριτικές. Οι κριτικές όσων επισκέφθηκαν το hostel στο παρελθόν είναι σίγουρα αληθείς γιατί θέλουν να πληροφορούν σωστά τους επόμενους ταξιδιώτες που θα το επιλέξουν για τη διαμονή τους.
Τώρα, αν το δωμάτιο τύχει να το μοιραστείς με κανέναν μουρτζούφλη ή αμίλητο, μη σκας. Ίσως είναι και καλύτερα έτσι.
Ο καθένας θα κοιτάει την δουλειά του, χωρίς να προσπαθείτε μάταια να επικοινωνήσετε. Αν πάλι ο άλλος είναι μπελάς, κάθισέ τον κάτω και μίλησέ του. Είμαι σίγουρη πως θα τα βρείτε.
Εάν πάλι όχι, μπορείς να ζητήσεις από τη ρεσεψιόν να να σε μεταφέρουν σε κάποιο άλλο δωμάτιο.
Γενικά, όμως, είναι άγραφος νόμος πως αν είσαι ταξιδιώτης που προτιμάει τα hostels, πρέπει να σέβεσαι τους συγκατοίκους σου, όπως θα ήθελες εκείνοι να σέβονται εσένα.
Εγώ το δοκίμασα και δε μετάνιωσα. Εσύ θα χάσεις την ευκαιρία;
Υ.Γ. Στα hostels δε διαμένουν μόνο άτομα νεαρής ηλικίας. Προσωπικά έχω συναντήσει άτομα κάθε ηλικίας και πιστέψτε με, έμοιαζαν πιο ανέμελοι από ότι αν θα έμεναν σε ξενοδοχείο. Μπορεί τα hostels να μην είχαν τις ίδιες ανέσεις, πρόσφεραν, όμως, μια πιο ανοιχτόμυαλη και ελεύθερη εμπειρία.
Αναζητήστε το hostel που σας ταιριάζει στο http://www.hostelworld.com/ 
Πρώτη δημοσίευση: www.mindthetrap.gr




Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

10 πλην 1 απίστευτες εμπειρίες που μπορείς να έχεις δωρεάν σε όλο τον κόσμο

Ο κόσμος μπορεί να είναι ένα ακριβό μέρος. Και ανάμεσα στο να πληρώνεις για τις πτήσεις, και στο να σιτίζεσαι καθημερινά, το να ταξιδεύεις ανά τον κόσμο μπορεί να γίνει απίστευτα ακριβό. Το διαδίκτυο έχει σίγουρα βάλει τα δυνατά τουγια να σε βοηθήσει να εξοικονομήσεις χρήματα, ενώ ταξιδεύεις,  αλλά συχνά αυτό σημαίνει πως θα κάνεις κάποιες λιγότερο συναρπαστικές θυσίες - όπως να μοιραστείς ένα δωμάτιο hostel σε στιλ κοιτώνα με 24 μεθυσμένους Αυστραλούς έφηβους, αντί να πάρεις τη δική σου σουίτα ξενοδοχείου, ή το να πάρεις ένα ξεχαρβαλωμένο, επικίνδυνο λεωφορείο μέσα από τα βουνά, αντί για μια πολυτελή κουκέτα σε ένα τρένο υψηλής ταχύτητας.
Αλλά δεν έχουν όλες οι οικονομικά προσιτές εμπειρίες μειωμένο συντελεστή. Εδώ είναι μερικές από τις πιο cool εντελώς δωρεάν εμπειρίες που μπορείς να έχεις σε όλο τον κόσμο.




Πάρε το Ferry του Staten Island.


Μερικές από τις καλύτερες θέες του ορίζοντα τις Νέας Υόρκης και του Αγάλματος της Ελευθερίας μπορεί κανείς να τις δει από το ταπεινό Ferry του Staten Island, το οποίο ταξιδεύει πέντε μίλια από τους πλέον ξεχασμένους και παραμελημένους Δήμους της Νέας Υόρκης, του Staten Island, μέχρι το Manhattan. Το πλοίο λειτουργεί όλο το εικοσιτετράωρο και είναι εντελώς δωρεάν, και η θέα του Αγάλματος της Ελευθερίας είναι κυριολεκτικά η καλύτερη θέα που πρόκειται να δεις.

Επισκέψου τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου

Photo: Dennis Jarvis

Θα σας κοστίσει λίγο να μπείτε στην περίφημη Καπέλα Σιξτίνα, αλλά η Βασιλική του Αγίου Πέτρου από μόνη της είναι μια από τις πιο όμορφες εκκλησίες στον κόσμο. Είναι, επίσης, κυριολεκτικά η μεγαλύτερη εκκλησία, και διαθέτει έργα με μερικών από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου και του Μιχαήλ Άγγελου. Ένα από τα πιο διάσημα έργα του, το Pieta, είναι ακριβώς δίπλα στην είσοδο.

Επισκέψου το Μεγάλο Παζάρι της Κωνσταντινούπολης.


Είναι δωρεάν μόνο εάν καταφέρεις να κρατηθείς και να μην αγοράσεις τίποτε, αλλά δεν κοστίζει τίποτα να περπατήσεις μέσα από μία από τις πιο διάσημες αγορές του κόσμου. Είναι κυριολεκτικά ο τουριστικούς προορισμούς που έχει δεχτεί τους περισσότερους επισκέπτες, με σχεδόν 92 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως, και είναι πραγματική συγκίνηση το να περπατήσεις εκεί μέσα: έχει πάνω από 3.000 καταστήματα γύρω από τους 61 σκεπαστούς δρόμους, και λειτουργεί εδώ και σχεδόν 600 χρόνια.

Παρακολούθησε την παράσταση φωτός στον ορίζοντα του Χονγκ Κονγκ


Κάθε βράδυ σαν ρολόι στις 20:00, και στις δύο πλευρές του λιμανιού Victoria του Χονγκ Κονγκ, 47 κτίρια παίρνουν μέρος σε μια παράσταση φωτός και ήχου, διάρκειας 14 λεπτών, το οποίο ονομάζεται "Η συμφωνία των φωτών" (Symphony of Lights).  Η θέα είναι πραγματικά εντυπωσιακή, και ένας από τους παγκοσμίως πιο εκθαμβωτικούς ορίζοντες γίνεται ακόμα πιο τρελός. Μπορείς να την παρακολουθήσεις από όπου θέλεις.

Πήγαινε στο Full Moon Rave.

Photo: Wikimedia

Το θρυλικό Full Moon Party στο Ko Pha Ngan, στην Ταϊλάνδη, έχει ελεύθερη είσοδο. Προοριζόμενο κυρίως για τουρίστες που παρτάρουν, το μηνιαίο πάρτι, που γίνεται τη νύχτα της πανσελήνου, είναι διαβόητο για τα ναρκωτικά, τον χορό, το αλκοόλ και γενικά τις ακολασίες. 

Κάνε έναν περίπατο στο βουνό Table.


Η Κέιπ Τάουν, στη Νότια Αφρική, είναι χωρίς αμφιβολία, μία από τις πιο όμορφες πόλεις του κόσμου. Η θέα της πόλης από το Table Mountain δεν υστερεί από καμία άλλη. Και ενώ μπορείς να πληρώσεις για να πάρεις μια γόνδολα προς την κορυφή, μπορείς επίσης να ασκηθείς κάνοντας τη διαδρομή με τα πόδια. Μόλις είσαι στην κορυφή, θα είσαι σε θέση να δεις την πόλη και τον ωκεανό να απλώνονται κάτω σου. 

Σέρφαρε στο Σίδνεϊ.

Photo: Avilasal

Είναι μία από τις πιο γνωστές πόλεις για σερφ στον κόσμο, και οι παραλίες είναι ελεύθερες. Βέβαια, μπορεί να μην έχεις σανίδα του surf, αλλά δανείσου μια από έναν φίλο ή απλά σερφάρε με το σώμα και θα είσαι σε θέση να απολαύσεις μια από τις καλύτερες παραλίες του κόσμου χωρίς καθόλου έξοδα. Εύφημη μνεία στη Copacabana στο Ρίο, η οποία είναι επίσης δωρεάν.

Δες την  Κρατική Όπερα της Βιέννης σε μια Jumbotron.

Photo: Steve Collis

Πήγαινε τη σωστή εποχή του έτους (Απρίλιο έως Ιούνιο και ξανά τον Σεπτέμβριο) και τα παγκοσμίως διάσημα, πολύ ακριβά έργα Κρατικής Όπερας της Βιέννης παίζουν δωρεάν για το κοινό σε μια τεράστια οθόνη που μετράει 50 πόδια. 

Δες το Βόρειο Σέλας.

Photo: Chris

Την περίοδο του χειμώνα, κατευθύνσου βόρεια, βρες ένα μέρος που να είναι σκοτεινό, μακριά από τα φώτα της πόλης και περίμενε κατά τη διάρκεια των μακριών νυχτών με ένα φλιτζάνι ζεστή σοκολάτα. Έπειτα, δες το μεγαλύτερο σόου φωτός του κόσμου, εντελώς δωρεάν. Πιθανώς το πιο cool (όχι δωρεάν) μέρος για να το δεις είναι σε ένα γυάλινο ιγκλού στη Φινλανδία στο Kakslauttanen Resort, αλλά μπορείς επίσης να δεις όμορφες, χωρίς αμοιβή παραστάσεις στην Ισλανδία, τον Καναδά, την Αλάσκα, τη Ρωσία, τη Σκωτία, και λίγο πολύ σε οποιαδήποτε άλλη χώρα κοντά στον Αρκτικό Κύκλο.

Από τον Matt Hershberger
Μετάφραση: Κουρούπη Μαριάννα

















Ποιός δε χρειάζεται χαλάρωση;



Εκείνη η ώρα που καταφέρνεις τελικά να πας στη θάλασσα. 
Μπαίνεις μέσα και το σώμα σου βυθίζεται αργά. Στην αρχή κρυώνεις, το σκέφτεσαι λίγο και βουτάς. 
Νιώθεις τόσο ανάλαφρος. 
Η θάλασσα φροντίζει γι' αυτό. 
Αφήνεις το σώμα σου ελεύθερο. Επιπλέει. 
Το κύμα παιχνιδίζει καθώς σκάει απαλά πάνω στο σώμα σου. 
Δε μπορείς να ακούσεις τίποτε άλλο, παρά τον ήχο της θάλασσας. 
Κι έτσι καταφέρνεις και απομονώνεσαι για λίγο. Διώχνεις το άγχος. 
Νιώθεις ήρεμος και προστατευμένος, όπως όταν ήσουν στη κοιλιά της μητέρας σου.
Να γιατί το καλοκαίρι και τα μπανάκια στη θάλασσα μας χαλαρώνουν. 
Γιατί μας βοηθούν να αποβάλλουμε στο στρες και το άγχος. Αρκεί βέβαια να το θέλουμε κι εμείς. 
Γιατί αν δε θέλεις πραγματικά να αποτινάξεις το άγχος, θα σε ακολουθεί όπου και εάν πας!




Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Song of the day: Με ταξιδεύεις- Μπλε


"Με ταξιδεύεις"

Με ταξιδεύεις…

Αν μπορούσα μόνο λίγο και εγώ
να σου πω τι θέλω, τι επιθυμώ.
Αν μπορούσα έστω μόνο μια στιγμή
να φωνάξω έλα και να είσαι εκεί

Αν μπορούσες λίγο να το φανταστείς 
σε μια ελπίδα μέσα να χωράνε τρεις
μια τρελή μου σκέψη πέρασε νωρίς

Με ταξιδεύεις…

Αν μπορούσες μέσα μου να μπεις βαθιά
κολυμπώντας κάπου γύρω στη καρδιά
να πνιγείς στο κόκκινο απ` τη φωτιά

Αν μπορούσα τότε θα` μασταν αλλιώς
Δυο λευκά φεγγάρια σ` ένα μαύρο φως

Με ταξιδεύεις…




Με λένε Νεφέλη




Με λένε Νεφέλη…
Ήρθα σε αυτό τον κόσμο πριν 15 μήνες..
Το ταξίδι μου εδώ , είχε κάποιες δυσκολίες, που με την αγάπη των γονιών μου και των φίλων τους, προσπαθώ να ξεπεράσω.
Όταν ακόμα βρισκόμουν στην κοιλίτσα της μαμάς μου, οι γιατροί είπαν ότι έχω διπλή αιμορραγική κύστη δεξιάς ωοθήκης, με αποτέλεσμα να γεννηθώ πρόωρα. Έτσι 3 ώρες μετά την γέννηση μου η κύστη μου έσπασε και έκανα το πρώτο μου χειρουργείο.
Σαν προωράκι όμως που ήμουν αντιμετώπισα και άλλες δυσκολίες, 2 λοιμώξεις του εντέρου , 2 του αναπνευστικού και 1 ανακοπή, μέχρι που την 10η ημέρα της ζωής μου έπαθα την εγκεφαλική αιμορραγία.
Μετά από μια σειρά επεμβάσεων , έχω μια μόνιμη καρδιοκοιλιακή βαλβίδα παροχέτευσης εγκεφαλονωτιαίου υγρού. ….
Δεν ξέρω τι σημαίνουν όλα αυτά… Είμαι πολύ μικρή ακόμα…
Ξέρω μόνο πως απέκτησα πολλούς νέους φίλους με περίεργα ονόματα…
• Παιδοχειρούργος
• Φυσιοθεραπευτής
• Υδροθεραπευτής
• Παιδονευρολόγος
O τελευταίος λέγεται παιδοoφθαλμιάτρος…
Μαζί του θα κάνω μια νέα αρχή επεμβάσεων για να μπορώ να βλέπω καλύτερα, μιας και από το ένα μάτι έχω χάσει την όραση μου και το άλλο βλέπει μόνο κατά 3/10 …
Οι γονείς μου, κάνουν ότι μπορούν, αλλά απ’ότι έχω καταλάβει δύο άγγελοι δεν φτάνουν για να μπορέσω και εγώ να ανοίξω τα φτερά μου….
Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να αποκτήσουν και οι γονείς μου καινούργιους φίλους, που θα τους βοηθήσουν να με στηρίξουν με τον καλύτερο τρόπο.
Σας περιμένω λοιπόν να με γνωρίσετε και να γνωρίσετε και εκείνους στην εκδήλωση που θα κάνουν οι φίλοι μας από τον Σύλλογο Ενεργών Πολιτών «Η Μέδουσα», την Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015, στο Ψητοπωλείο Village, στην Ερέτρια, στις 20:30. Τιμή Πρόσκλησης: 10 € Ενήλικες, 6 € παιδικό. Για τον ίδιο σκοπό θα πραγματοποιηθεί λαχειοφόρος. Τιμή Λαχνού: 2 €






Ξεκινά σήμερα το 7ο Φεστιβάλ Λογοτεχνία εν Αθήναις



Σήμερα, 15 Ιουνίου 2015 και ώρα 18:00, το 7ο Φεστιβάλ Λογοτεχνία εν Αθήναις (Φεστιβάλ ΛΕΑ)  εγκαινιάζεται εκεί όπου γεννήθηκε πριν από 7 χρόνια, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Οι εναρκτήριες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ ΛΕΑ περιλαμβάνουν:  

Συζήτηση για την Ιβηροαμερικανική λογοτεχνία Αφιέρωμα στον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες Μουσικό οδοιπορικό με τη Μάρθα Φριντζήλα και Μουσική από το Μεξικό και την Κολομβία με τον Ούγο Δανιέλ Μεγιάδο

Τις επόμενες μέρες (16-20 Ιουνίου) το 7ο Φεστιβάλ ΛΕΑ περιλαμβάνει μεταξύ άλλων :   

Παρουσιάσεις βιβλίων και συζητήσεις με διάσημους συγγραφείς όπως οι: Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες, (Κολομβία) πολυβραβευμένος και μεταφρασμένος σε 25 γλώσσες σε πάνω από 30 χώρες, Διαμέλα Ελτίτ, (Χιλή) η γυναικεία φωνή της Χιλής της δεκαετίας του ‘80, Σαντιάγο Ρονκαλιόλο, (Περού) συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, ψυχολογικών θρίλερ αλλά και χιουμοριστικών μυθιστορημάτων, Μιγκέλ Σόουζα Ταβάρες , (Πορτογαλία) βραβευμένος με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος της Πορτογαλίας 

Ποιητικές βραδιές με τους Pablo Jofre και μουσική και ποίηση με  διάσημους ποιητές όπως οι: Juan Vicente Piqueras, William Ospina, Giovanny Gómez, Δημήτρης Αγγελής, Κώστας Βραχνός και Ζέφη Δαράκη μαζί με την Μαρθα Μορελεόν θα μας γεμίσουν τις ψυχές. 

Εκθέσεις ζωγραφικής και χειροτεχνίας 

Ζωντανή αφήγηση παραμυθιών με τον Πάμπλο Άλμπο για μικρούς και μεγάλους με φαντασία 

Αφιέρωμα στην πολιτική φωνή της Λατινικής Αμερικής του 20ού αιώνα, τον Εδουάρντο Γκαλεάνο. 

Ημέρα Πορτογαλοφωνίας  ΛΕΑ ,την Τετάρτη 17 Ιουνίου, με πλήθος εκδηλώσεων αφιερωμένων στην πορτογαλοφωνία 

Live Μουσικές βραδιές Βραδιές χορού απ’ όλο τον κόσμο 

Είσοδος ελεύθερη  

Οι εκδηλώσεις θα γίνουν στα ισπανικά,  τα πορτογαλικά και στα ελληνικά. Στις περισσότερες θα υπάρχει διερμηνεία.

Τόποι διεξαγωγής:
•«Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων: Πειραιώς 100, Γκάζι, 210 3475518, 210 3453548 Πρόσβαση: Μετρό: Σταθμός «Κεραμεικός», Τρόλεï: No. 21 (από Ομόνοια), Στάση «Φωταέριο», Λεωφορεία: 049, 815, 838, 914, Β18, Γ18, Στάση «Φωταέριο»
Ίδρυμα «Μαρία Τσάκος» Λ. Συγγρού 367, Παλαιό Φάληρο
Στοά του Βιβλίου και Polis Art Café Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα
Ιnstituto Cervantes de Atenas Μητροπόλεως 23, Σύνταγμα
•Poems & Crimes Αrt bar Αγ. Ειρήνης 17, Μοναστηράκι
•Abanico Κολοκοτρώνη 12, Σύνταγμα
•Sinú Artefactos Mεσογείον 182, Χολαργός
•El Galpón Multiespacio Cultural. Παγγαίου 6 / Βοτανικός ( Sτάση μετρό Κεραμικός)
•Public Καραγιώργη Σερβίας 1, Σύνταγμα
•Public Τσιμισκή 24, Θεσσαλονίκη

Πηγή:www.lifo.gr






Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Δεν ξεχνιέται ο πρώτος έρωτας



Έχετε ερωτευτεί ποτέ; Μα τι ρωτάω; Και ποιος δεν έχει; Οι περιπτώσεις που αποτελούν εξαίρεση μπορούν πιστεύω να μετρηθούν στα δάχτυλα μερικών μόνο από εμάς.

Θα θυμάστε λογικά κάτι από κάθε φορά που νιώσατε ερωτευμένοι. Κάποιες στιγμές από εκείνες τις σχέσεις που σας έκαναν να νιώσετε έτσι. Ή πάλι μπορεί και να μην θυμάστε.

Για τον πρώτο δυνατό έρωτα όμως τι ισχύει; Ξεχνιέται ποτέ;

Ε, όχι. Ο πρώτος δυνατός έρωτας δεν ξεχνιέται. 

Και γιατί δεν ξεχνιέται; Γιατί είναι εκείνος ο έρωτας που θα σου γεννήσει πρωτόγνωρα συναισθήματα, τα οποία πριν, δεν πίστευες καν πως μπορεί να υπάρχουν. Έβλεπες τους γύρω σου που το βίωναν και τους θεωρούσες υπερβολικούς.

Μπορεί ακόμα, να έρθει από το πουθενά και να σε αρρωστήσει με την έντασή του. Να σε παρασύρει να ζήσεις πράγματα που σε άλλες περιπτώσεις δεν θα έπαιρνες απόφαση να ζήσεις. Να δεις τον εαυτό σου να μεταλλάσσεται, έτσι όπως δεν θα περίμενες ποτέ.

Έρχεται λοιπόν, ο πρώτος δυνατός έρωτας και πέφτεις με τα μούτρα.

Εξιδανικεύεις την σχέση και νομίζεις πως όμοια της δεν θα ξαναβρείς. Τον νιώθεις στο πετσί σου.

Διοχετεύεις όλη σου την ενέργεια πάνω του. Ο κόσμος σου περιστρέφεται γύρω από αυτή την απρόσμενη έκρηξη που σε καίει αργά, αλλά το απολαμβάνεις και αφήνεσαι να καείς στην λάβα που τρέχει πίσω σου.

Παραδίδεσαι ψυχή τε και σώματι και νιώθεις τις αντιστάσεις σου όχι απλώς μειωμένες, αλλά τελείως αποδυναμωμένες. Αυτός ο έρωτας θα σε έχει δικό του για πάντα.

Δέσμιο όλων αυτών που σε προκάλεσε να νιώσεις. Έχει αφήσει τα σημάδια του στο σώμα σου, όπως το πυρωμένο σίδερο που μαρκάρει τα άλογα.

Δεν είναι ένας απλός περαστικός από τη ζωή σου. Ήρθε μια φορά και μένει για πάντα.

Κατοικεί μέσα σου. Σαν ανάμνηση γλυκιά, σαν θύμηση της νιότης και της τρέλας, σαν να πέρασες από έναν ανεμοστρόβιλο και να είδες μέσα του όλα όσα είχε παρασύρει.

Και όταν βγήκες ζωντανός από εκεί μέσα, πώς να ξεχάσεις όλα αυτά που είδες και δεν θα ξαναδείς;

Πόσες σχέσεις έκαψε η ανάμνηση του; Πόσους άλλους έρωτες απαρνηθήκαμε ή διώξαμε γιατί απλά δε μας γέμιζαν το μάτι, εν συγκρίσει πάντα με αυτόν, τον ένα πρώτο και δυνατό;

Η συναισθηματική ευφορία που μας προκαλεί μπορεί να βλάψει σημαντικά τις επόμενες σχέσεις μας. Μας έμαθε το συναίσθημα σε όλο του το μεγαλείο, είχε την αποκλειστικότητα στη ζωή μας και μας πέρασε στο υποσυνείδητο έτσι, ένα μη ρεαλιστικό πρότυπο σχέσης.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αναζητούμε διαρκώς ό,τι νιώσαμε τότε και αφού δεν το βρίσκουμε να κατακρίνουμε πολλές φορές τις νυν σχέσεις μας, να απογοητευόμαστε και να τις θεωρούμε βαρετές.

Σας έχω νέα: η συγκίνηση και η ένταση της πρώτης φοράς είναι μοναδική και δεν θα την ξαναβρείτε ατόφια σε κάποια σχέση μεταγενέστερη.

«Σε έναν ιδανικό κόσμο, θα ξυπνούσαμε κατευθείαν στη δεύτερη σχέση», δηλώνει χαρακτηριστικά ο δρ Μάλκολμ Μρίνιν, επικεφαλής ερευνητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικών και Οικονομικών Ερευνών του πανεπιστημίου του Έσεξ.

Θα υπάρξουν φυσικά και άλλες δυνατές συναισθηματικά σχέσεις στην πορεία της ζωής μας, μα καμία δεν θα ξεριζώσει από μέσα μας τον έρωτα τον πρώτο και δυνατό.

Γιατί αυτός ήταν χείμαρρος και όχι θάλασσα σε απανεμιά.

Πρώτη δημοσίευση: www.pillowfights.gr




Loving you was like going to war




Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Γυναίκες θύματα βίας

Πολύ πιο κοντά μας, από όσο φανταζόμαστε




Συμβαίνει από παλιά και δυστυχώς δε θα πάψει να συμβαίνει ποτέ.

Χωρίς να ψάξουμε να βρούμε τις βαθύτερες αιτίες και γιατί το θύμα παραμένει με τον άνθρωπο που το κακοποιεί, ας σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς.

Μπορούμε να βοηθήσουμε.

Αν γνωρίζεις πως μια γυναίκα κακοποιείται, μη διστάζεις.

Κάλεσε αμέσως τη γραμμή SOS 15900 που απευθύνεται σε γυναίκες θύματα βίας.

Η γραμμή λειτουργεί 24 ώρες το 24 ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα. Είναι πανελλαδικής εμβέλειας και έχει αστική χρέωση.

Μίλα, πριν να είναι αργά.







Το swing κατακτά (ξανά) την Αθήνα

Τα κορίτσια με τα πουά φορέματα και τις κορδέλες στα μαλλιά, οι καβαλιέροι τους και η Πέννυ Μπαλτατζή αρχίζουν τις φιγούρες


Φωτογραφία: Θέμος Ρίζος

Οι Athens Boogie και η Πέννυ Μπαλτατζή μας ξεναγούν στον κόσμο του αθηναϊκού swing, που ανθίζει - και δεν είναι απλώς μια παλιά μόδα που νεκραναστήθηκε. Τετάρτη βράδυ στην Αναξαγόρα, κοντά στην Ομόνοια. Κορίτσια με πουά φορέματα και κορδέλες στα μαλλιά, αγόρια με φαβορίτες και κοκάλινα γυαλιά μαζεύονται από τις 9 στο "Ρομάντσο" - το κτίριο που κάποτε στέγαζε τα γραφεία του ομώνυμου θρυλικού περιοδικού. Οι Athens Boogie κάνουν reunion party: μέλη, μαθητές και φίλοι της χορευτικής ομάδας συναντιούνται για να χορέψουν swing και rock 'n' roll όλο το βράδυ. Από τα ηχεία ακούγονται μουσικές του '40 και του '50. Πριν καν τελειώσουν το πρώτο ποτό, τα ζευγάρια έχουν αρχίσει τις φιγούρες.

Τι είναι αυτό που τραβάει τον κόσμο στον swing και rock 'n' roll χορό; Σίγουρα συμβάλλει το γεγονός ότι το να μάθει κανείς τα βασικά είναι πολύ πιο εύκολο από όσο φαίνεται: «Μετά από ένα μήνα μαθημάτων, οποιοσδήποτε μπορεί να χορεύει κανονικότατα σε parties», μας εξηγεί η Αναΐς Καρκάλη, που μαζί με την Εύη δημιούργησαν τον πυρήνα των Athens Boogie το 2012. 

Πολύ σημαντικότερο, όμως, είναι ότι «με το που αρχίσεις, κολλάς», όπως λέει ο Λουκάς. «Σε γεμίζει ενέργεια, σου φτιάχνει τη διάθεση- είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία!». 

Λίγες ημέρες αργότερα συναντάμε την Πέννυ Μπαλτατζή στο Black Duck Garden. Αρκετά από τα τραγούδια που έγραψε και ερμήνευσε με τους Penny & The Swingin' Cats κατέκτησαν τις ραδιοφωνικές playlists, που αγάπησαν σχεδόν αμέσως το σύγχρονο ελληνικό swing.  

«Πάντα ακούγαμε και χορεύαμε rock 'n' roll. Απλώς ξαφνικά περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να ασχολούνται με αυτό», μας λέει η Εύη Ακρίβου, ιδρυτικό μέλος των Athens Boogie και περιγράφει το πώς η swing «σκηνή» άνθισε και οργανώθηκε σταδιακά τα τελευταία χρόνια. 

Φωτογραφία: Θέμος Ρίζος

Ολοένα και περισσότερες χορευτικές ομάδες και μπάντες ανακαλύπτουν την αισθητική της περιόδου 1920 - 1950. Η Αθήνα ουσιαστικά ακολουθεί -ως συνήθως- με μια μικρή καθυστέρηση το παράδειγμα άλλων αμερικανικών και κυρίως ευρωπαϊκών πόλεων, όπου η αναγέννηση του swing είχε ξεκινήσει ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '90. Ο Λουκάς Καραβολανίδης δεν είχε σχέση με το χορό, αλλά ένα σχετικό αφιέρωμα στην τηλεόραση τον ώθησε να συμμετάσχει στα μαθήματα των Athens Boogie- τώρα δυσκολευόμαστε να τον «κλέψουμε» για λίγο από την πίστα. «Στην αρχή ασχολούνταν 10-15 άτομα», μας λέει, «αλλά πλέον στην Αθήνα υπάρχουν τουλάχιστον 500 ενεργοί χορευτές». 

Φωτογραφία: Θέμος Ρίζος


Οι μουσικοί που αναβίωσαν το είδος στην Ελλάδα δεν επηρεάστηκαν μόνο από τις σύγχρονες διεθνείς εξελίξεις. «Πολύ πριν από εμάς, υπήρχαν άνθρωποι που άκουγαν swing και ενσωμάτωναν στοιχεία του στις δικιές τους μουσικές», εξηγεί η Πέννυ. «Υπάρχουν αντιστοιχίες μεταξύ των ρεμπέτικων τραγουδιών και του swing στον Μεσοπόλεμο -λαϊκές μουσικές και οι δύο. Αργότερα, αν ακούσεις τον Μανώλη Χιώτη στα πρώτα κομμάτια του, που έπαιζε κιθάρα, είναι σαν να ακούς τον Django! [σ.σ. Reinhardt]». 

Το swing (ξανα)κέρδισε την Αθήνα τα τελευταία χρόνια, στην καρδιά της κρίσης. Η Πέννυ πιστεύει ότι «ο κόσμος έφυγε από την περίοδο των λαϊκών τύπου "κλαίω χωρίς λόγο". Πλέον έχει πραγματικούς λόγους να κλάψει, αλλά δεν θέλει αυτό. Θέλει να λυτρωθεί, να χορέψει, να χοροπηδήσει, να επαναστατήσει - και το swing είναι επανάσταση.» 

Αυτές τις ημέρες η νεαρή τραγουδοποιός ετοιμάζει την καλοκαιρινή της περιοδεία με τον Πάνο Μουζουράκη, καθώς και ένα καινούριο, τελείως διαφορετικό τραγούδι με τους Burger Project -μας δίνει μια μικρή γεύση με το γιουκαλίλι της. Αλλά το swing είναι πάντα στην καρδιά της. Ισχύει το ίδιο και για το ελληνικό κοινό, που έχει την τάση να εγκαταλείπει τάσεις το ίδιο εύκολα και γρήγορα, όσο τις αγκαλιάζει; «Έχει να κάνει με την αισθητική και την αντίληψη του καθενός. Δεν ξέρω αν με πειράζει που το swing έχει γίνει ένα ακόμη "ρεύμα" αυτή τη στιγμή- το σίγουρο είναι ότι δεν θα το ξεχάσουν όλοι. Δουλειά του καλλιτέχνη είναι να πετάει το "μπαλάκι" στον κόσμο και όποιος θέλει να το ψάξει παραπάνω, το κάνει.» 

Πηγή: www.lifo.gr