Hold on, be strong

 

Ξυπνάς και νομίζεις ότι μια μέρα μπορεί να πάει όπως την έχεις σχεδιάσει. Χωρίς απρόοπτα. Χωρίς εκπλήξεις. Χωρίς το χαζό σου το μυαλό να σε προκαλεί να κάνεις κουτά πράγματα, που όμως νιώθει ότι πρέπει να τα κάνεις και σε σπρώχνει σχεδόν επιτακτικά σε αυτό.

Ζητάς από τον εαυτό σου να σου πει τι θέλει, μέσα από μια εσωτερική κουβεντούλα μαζί του. Κι εκείνος απαντάει ότι δε ξέρει ούτε ο ίδιος τι ζητάει. Έτσι σκέφτεσαι πως είτε θα συνεχίσεις συμβατικά, έχοντας όμως δεύτερες σκέψεις, είτε θα πάρεις το ρίσκο να κάνεις «all in» και να λουστείς τις όποιες επιπτώσεις.

Χρειάζεται όμως αν έχεις έστω και μια αμφιβολία, να πάρεις το ρίσκο σου και ας σημαίνει αυτό πως θα φας τα μούτρα σου. Ειδικά όταν μέρος των σκέψεών σου είναι ένας άνθρωπος και μάλιστα ένας άνθρωπος που σου έχει φερθεί ντόμπρα, σου έχει σταθεί και σου έχει δώσει τον εαυτό του στο χέρι, ξεγυμνωμένο και τελείως εκτεθειμένο.

Ένας άνθρωπος που μαζί σου φοράει τον καλύτερο του εαυτό και όχι επειδή υποκρίνεται ή προσπαθεί να μεταμφιεστεί για να σε ξεγελάσει, αλλά επειδή του τον βγάζεις εσύ. Και όταν ξέρεις πως κι εκείνος βγάζει τον καλό σου εαυτό και σε κάνει να εξελίσσεσαι διαρκώς, η απόφαση αυτή γίνεται ακόμα πιο δύσκολη.

Αφόρητη γίνεται η κατάσταση, όταν με αυτό το άτομο σχετίζεσαι και ερωτικά, αλλά κάτι σε κρατάει από το να το ζήσεις στα άκρα. Στον έρωτα και στον πόλεμο λένε όλα επιτρέπονται. Το να έχεις αμφιβολίες για το αν θα πέσεις με τα μούτρα στον έρωτα ή αν θα ορμήσεις με θάρρος στη μάχη και θα πολεμήσεις στην πρώτη γραμμή, δεν είναι και το πιο ιδανικό.

Το τι προκαλεί τις αμφιβολίες, είναι άλλο ζήτημα που μπορεί να απασχολήσει από μόνο ολόκληρους τόμους. Σε αυτή την περίπτωση, όταν είσαι στο δίλλημα «ή μαζί με τα μπούνια ή χώρια» πρέπει να ξεκαθαρίσεις ακριβώς τι είναι αυτό που ζητάς εσύ από τη ζωή σου και από τον άλλο κι έπειτα να προσπαθήσεις να τα συνδυάσεις για να δεις αν δουλεύουν τα κομμάτια καλά μαζί.

Αν κάτι δε σου κολλάει και το πάζλ δεν ολοκληρώνεται, τότε πρέπει να ψάξεις να βρεις το κομμάτι που λείπει, χωρίς να παιδεύεις τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Παίρνεις το θάρρος και του μιλάς καθαρά και ξάστερα, ξέροντας ότι θα τον πληγώσεις, αλλά ταυτόχρονα θα είσαι εξηγημένος και ειλικρινής.

Δεν το κάνεις μόνο για εσένα, και ας ακούγεται πολύ εγωιστικό. Το κάνεις και για εκείνον, γιατί θα ήταν ακόμα πιο εγωιστικό, αν παρέμενες και υποκρινόσουν πως όλα είναι ρόδινα, ενώ σκέψεις τριβελίζουν το μυαλό σου.

Ακόμα και αν οι σκέψεις έχουν να κάνουν με την καθημερινότητα- κι ας μην την έχεις ζήσει στο έπακρο-, όταν προσπαθείς να σκεφτείς τη ζωή σου με τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, πρέπει να ξέρεις ότι μπορείς να το κάνεις. Αν υπάρχει έστω ένα πράγμα που σε κάνει να πιστεύεις ότι δε θα τα καταφέρεις είναι τουλάχιστον άδικο για τον άλλο, να του κρύβεις αυτό που πραγματικά έχεις στο μυαλό σου.

Παίρνεις λοιπόν το θάρρος, γίνεσαι για άλλη μια φορά κακός, κλαις λιγάκι για ό, τι προκαλείς και ό, τι χάνεις, αλλά είναι καλύτερα να το κάνεις όσο πιο νωρίς νιώσεις πως ίσως πρέπει να γίνει, παρά να κρατάς τον άλλο, κοιτώντας το συμφέρον και τη βολή σου και αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που θα έχει όλο αυτό πάνω του, αν περάσει περισσότερος καιρός.  

«Hold on, be strong» λοιπόν και αυτό απευθύνεται και στις δυο πλευρές.