Καλημέρα με αισιοδοξία και ένα νέο στόχο!

Την προηγούμενη εβδομάδα οι αναρτήσεις μου στο blog ήταν από ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Συνέβη μια τραγωδία στον στενό οικογενειακό μου κύκλο που ακόμα δε μπορώ να ξεπεράσω. Είμαι όμως άνθρωπος δυνατός και πάνω από όλα είμαι ζωντανή και έχω την υγεία μου- τα μικροθεματάκια που έχουμε όλοι δεν μετράνε σαν προβλήματα υγείας. 

Τι με βοήθησε όμως να βλέπω σήμερα τα πράγματα λίγο πιο αισιόδοξα; Ένα βιβλίο και ένας καλός καφές. Έχω γίνει γραφική πια. Μιλάω πάντα για ένα βιβλίο ή ένα καφέ ή και για τα δυο μαζί, αλλά όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι κι εγώ έχω αδυναμίες. 

Δεν ήταν όμως μόνο το ευθυμογράφημα που διάβασα που με βοήθησε. Δυο αγαπημένοι μου άνθρωποι που δεν ήταν καλά, φαίνεται να είναι κάπως καλύτερα τελευταία. Το καταλαβαίνω από τη φωνή τους, από τις εκφράσεις τους, από τη στάση του σώματός τους, από την όρεξή τους να μιλήσουν. 

Ηρέμησα κι εγώ όμως τις τελευταίες μέρες. Δεν έχω τόσα νεύρα, δεν είμαι διαρκώς μέσα στη μαυρίλα, χαμογελάω πιο πολύ, αφιερώνω χρόνο στους ανθρώπους που αγαπάω, έστω κι αν είναι να χάσω μια ωρίτσα ύπνο όταν αισθάνομαι κουρασμένη. Για ύπνο θα έχω χρόνο και πιο μετά, οι στιγμές όμως περνάνε. Και άμα δε τις ζήσεις θα είναι στιγμές χαμένες. 

Το μόνο που δεν έχω τώρα (ακόμα) και θα ήθελα πολύ είναι λίγο ελεύθερος προσωπικός χρόνος παραπάνω. Γιατί έχω ιδέες πολλές και θέλω να τις υλοποιήσω.
Χρόνο για τους αγαπημένους μου βρίσκω, τώρα πρέπει να βρω λιγάκι προσωπικό χρόνο. Αυτός είναι ο νέος στόχος μου λοιπόν. 

Εσείς βάλατε κάποιον νέο στόχο σήμερα;