Το ιδανικό πρωινό

Να ξυπνάς από τις πρώτες ακτίνες του ήλιου που χορεύουν πάνω στις βλεφαρίδες σου και χαρίζουν στο δέρμα σου ένα ιριδίζον χρώμα ή από την μυρωδιά του φρεσκοβρεγμένου από τη βροχή χώματος.

Να ξυπνάς και να μην σε ενοχλεί κανείς. Να παίρνεις όσο χρόνο σου χρειάζεται για να χουζουρέψεις και να τεντωθείς όσο προσπαθείς να πετάξεις το σεντόνι από πάνω σου

Κι έπειτα να σηκώνεσαι και να περπατάς ξυπόλητη στο κρύο πάτωμα, που στέλνει ρίγη στο κορμί σου και σε ξυπνάει ρυθμικά, σε κάθε βήμα και από λίγο. 

Κι ύστερα να τραβάς με μια απότομη κίνηση τις κουρτίνες και να ανοίγεις διάπλατα τα παντζούρια. 

Είτε έχει ήλιο είτε βρέχει το φως της ημέρας βάζει ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό σου. Καλή και η νύχτα σκέφτεσαι, αλλά όσα θέλεις να κάνεις ξεκινάνε από το πρωί και επίσης... η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται.

Γι' αυτό κι εσύ κατευθύνεσαι με αργό βήμα, χωρίς κανένα άγχος προς την κουζίνα σου, φτιάχνεις ένα δυνατό καφέ παίρνεις το αγαπημένο σου βιβλίο και βγαίνεις στο μπαλκόνι.

Δεν έχει σημασία αν χωράει ίσα-ίσα ένα μικροσκοπικό τραπεζάκι και μια καρέκλα. Βολεύεσαι, ανεβάζεις τα πόδια στα κάγκελα θαυμάζεις την θέα (ακόμα κι αν είναι ο ακάλυπτος- όλο και κάποιο δεντράκι θα υπάρχει εκεί ή έστω θάμνος) και βουτάς στις σελίδες του βιβλίου σου.

Κι από εκεί κλέβει το πρωινό σου κι άλλη ομορφιά, καθώς γεμίζει το μυαλό σου εικόνες και ταξιδεύεις σε κόσμους άλλους μέχρι να σε ξυπνήσει η ούρα της γάτας σου που τρίβεται στα πόδια σου!