Ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια των Μπλε και γενικότερα. Έχει τέτοια δύναμη αυτό το κομμάτι επάνω μου. Έχει ένταση μα και ηρεμία. Έχει πάθος κι έρωτα. Έχει αυτό που σε κάνει να θες να τα κάνεις όλα πουτάνα και να μείνεις εκεί που λέει η καρδιά σου. Αγαπημένος μου στίχος "Μάρτιο θυμίζεις, πώς να σε προβλέψω;".
"Τον ίδιο το Θεό"
Πάνω σου η γη ξυπνάει,
ήλιος μπαίνει από παντού.
Κάθομαι και σε κοιτάζω, μη με φοβάσαι.
Είσαι ακόμα από τον ύπνο,
τ’όνειρο έχει εξατμιστεί.
Μάρτιο θυμίζεις πώς να σε προβλέψω;
Ένα απ’όλα τα βιβλία
που έχω μέσα μου βαθιά
του έρωτα φεγγάρια μαύρα το φωτίζουν.
Τίποτα δεν έχει μείνει
κι όμως όλα είναι εδώ.
Άφησέ με να αγγίξω τα μαλλιά σου.
Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου.
Άφωνη η ζωή ρωτάει
τόση ομορφιά από πού;
Βρέχει ο ουρανός ρουμπίνια κι απαντάει:
Μόνο η αγάπη ξέρει τώρα έμαθα κι εγώ
πόσο ανάγκη έχω από την αγκαλιά σου.
Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου.
Τίποτα άλλο εκτός από εσένα στο φως.
Τίποτα άλλο που να με σκοτώνει γλυκά.
Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου.
Είχες κλειστά τα σχόλια κάποιες μέρες Δεν μπορούσα να σου γράψω. Οι ΜΠΛΕ μου αρέσουν ο,τι κι αν πουν! Καλό μεσημέρι :)
ΑπάντησηΔιαγραφή